Edirne'yle ilgili birkaç şey

 Bu sene lanet ede ede çalışmamın karşılığında Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi'ne girdim. Sene boyunca bunu isteyerek, sonucunda bunu elde etmiş olmak büyük bir keyif. Eh, bir de babamın aynı fakülteden mezun olması bizim için ayrıca özel. Malum, annem de Trakya Üniversitesi mezunu; babamla da orda tanışmışlar.
 Yani Edirne bizim için her zaman güzel anılarla yad edilen bir şehir oldu. Evimizin de İstanbul'dan çok Edirne'ye yakın olması nedeniyle de, sık sık ciğer yemeye giderdik. Artık ciğere doyarım herhalde :)
Tabi ki evden ayrılmak üzücü, ama dayanamam haftasonları gelirim artık. Orada güzel de bir ortam kurulunca, İstanbul'u çok aramam bence. Sonuçta burayı da güzel kılan faktör arkadaşlar. Şu ana kadar da arkadaşlar konusunda izlenimlerim gayet olumlu zaten. İnternet üzerinden de olsa, insanlar gayet sıcakkanlı. Üst sınıflarda da bol bol arkadaşlar, arkadaşların arkadaşları falan var. Okuldan 6 kişi gitmemiz de cabası :))
 Biraz da ortamımdan ve kalıcağım yerden bahsetmek istiyorum. Özel bir kız öğrenci yurdunu beğendim ve orada kalacağım. Odanın içinde kendime özel banyom, mutfağım var. Bu yüzden de rahatımdan pek ödün vermeyeceğim yani. Tek kötü yanı odaların biraz küçük olması. Onu da iki kişilik oda tutmakla çözdük. Tek kişi kalacağım tabi. İlerde yalnızlıktan sıkılır birkaç arkadaş ayarlar mıyım orası bilinmez :) Yemek de çıkıyor, bi problemim olmayacak umarım. Bunun dışında kalacağım yer hemen ana caddede. Bir 50 metre kadar ilerisinde de taksi ve otobüs durağı var. Okula yakın diyeceğim ama Edirne'de her yere ulaşım maksimum 15 dakika zaten :) Yıllarca okula ve dersaneye en az 1 saat yol gitmiş biri olarak buna nasıl alışacağım bilmiyorum. Artık sabah erken kalkar birkaç kez okula gider gelirim ancak keser :))
 Okulumdan da bahsetmeden kapatmak istemiyorum. Tercih döneminde ilk gittiğimde ısınmıştım hemen. Zaten sonuçlar belli olmadan da önce "okulum" diye bahsediyordum. Kayıt Günü gelip çattığında biraz da heyecanla sabahın köründe (8.30) yola çıktık. Tam 10.00da kapıdaydık fakat geç kalmıştık! Kayıt sıram 509du ve o gün 1000 küsürlere kadar numara verildi. O kadar benimsemişim ki okulu, her yerine girdim. İnsanlar biraz çekiniyorlardı, kapı aralığından bakıyorlardı anfilere. Bense her anfiye girip çıkıp darma duman ettim ortalığı :))
 Şimdi de son günlerimi yaşıyorum evimde. 2 gün sonra yepyeni bir başlangıç yapacağım. Her şeyin yolunda gitmesini umuyorum ve büyük bir heyecanla bekliyorum ...

ben de geldim!!

herkese merhaba. son günlerde artan blog çılgınlığına (ahah, lütfeen) ben de katılıyım dedim. iyi yazı yazamam, uzun uzun yazılar ise hiç yazamam. ama belki bu blog bana yazı yazmayı öğretir :)